La vera origino de ceviche eble ĝi neniam estos konata, ĉar ĝi estas plado pridisputata kiel propra de pluraj latin-amerikaj landoj; tamen, kiam ni parolas pri ceviĉo, ni tuj pensas pri Peruo ĉar estas en ĉi tiu lando kie ĉi tiu plado ricevis la plej grandan eksplodon kaj popularecon, fariĝante la fiero de la perua gastronomio.
Ekzistas pluraj versioj koncerne la originon de ceviĉo. Estas tiuj, kiuj reiras al la XNUMX-a jarcento, dirante, ke la moĥoj, loĝantoj de la norda marbordo de Peruo, kaj poste la inkaoj, spicis la fiŝojn uzante la sukon de acidaj fruktoj aŭ mergante ilin en chicha. Kun la alveno de eŭropanoj en Ameriko, la uzo de aliaj citrusaj fruktoj kaj la uzo de spicaj substancoj estis enkondukitaj en la preparado de fiŝoj; Tio kondukis al la fakto ke eĉ la hispanoj asertas la inventon de ceviĉo, argumentante ke ili estis maŭraj virinoj kiuj eksperimentis kombinante indiĝenajn ingrediencojn kun tiuj alportitaj de ili kaj atingis la manĝeblan preparadon de krudaj fiŝoj.
Iuj variabloj estis korpigitaj en la preparado de ceviche uzante kiel bazo de mariskoj aŭ ajna speco de fiŝo, sed la tradicia perua plado estas farita kun freŝaj kaj krudaj fiŝoj, prefere la tipo al kiu mankas ostoj, kuirante ĝin kun la acideco de citronsuko kaj aldonante cepon, paprikojn kaj iun alian vestaĵon.
El ceviĉo estas facile preparebla kaj esence postulas malmultajn ingrediencojn; tamen, ĉiutage estas tiuj, kiuj serĉas reinventi la recepton aldonante novajn ingrediencojn sed konservante la originalajn komponantojn kaj manieron de preparado.
rekomendite prepari bona ceviĉo estas uzi freŝajn blankajn fiŝojn tio garantias, ke la parto de la lumboj estas konsekvenca viando, kiu faciligas kaj permesas ĝin tranĉi en kubojn aŭ ĵetkubojn. Por ĉi tio, oni rekomendas plandumon kaj grupilon.
Ingrediencoj
- 1 kilogramo da larĝa lumbo blanka fiŝo
- Suko de 6 citronoj
- 2 mezaj ruĝaj cepoj, tranĉitaj en maldikajn julianajn striojn
- 3 kuleroj fajne pikitaj freŝa koriandro
- 2 kuleroj da kapsiketo tranĉita en malgrandajn pecojn
- Muelita pipro al gusto
- Salo al gusto.
Pliaj materialoj
- Profunda ujo, prefere vitro
- Tranĉilo
- Tablo por subteni la tranĉojn
Preparado
Komence, la fiŝo devas esti purigita, forigante la haŭton, la malmoliĝintajn partojn kaj eventualajn malgrandajn ostojn kiujn ĝi povas havi. Poste, tranĉu la fiŝon en kubojn de proksimume 2 cm kaj rezervu en la fridujo.
Metu la salon, pipron kaj kapsikon en vitran pladon. Premu la citronojn, zorgante ne elpremi ilin al la maksimumo por eviti ke la suko maldolĉu. Aldonu la sukon super la antaŭaj ingrediencoj kaj movu. Se eble, oni rekomendas teni la fontanon ĉirkaŭita de glacikuboj por certigi malaltan temperaturon.
Forigu la pecojn de fiŝo el la fridujo kaj aldonu ilin al la antaŭa miksaĵo kaj movu dum du minutoj ĝis ĉio estas bone miksita. Tie komenciĝas la kuirperiodo, observante ŝanĝon en la koloro de la fiŝa viando, kiu fariĝas blankeca kaj komencas perdi sian sukecon, konata kiel "tigra lakto". En tiu tempo vi devus ĝustigi la salon, se necese, kaj aldoni la freŝan koriandron.
Fine oni aldonas la cepon, kiun oni povas aldoni tranĉita en maldikajn julianajn striojn aŭ tranĉi la julianajn striojn en malgrandajn pecetojn. Fojo tranĉita, la cepo devas esti tre bone lavita kaj lasita en akvo dum 10 minutoj por forigi la fortan karakterizan guston, kiun ĝi havas. La lasta ingredienco kiu estas korpigita estas la cepo por certigi ke ĝi konservas sian krispecon.
La tuta preparado estas lasita ripozi en la fridujo dum pliaj 5 minutoj kaj estas preta por esti servata.
Utilaj konsiloj
Frostigita fiŝo ne devas esti uzata.
Estas oportune elpremi la citronojn mane por certigi ne-amara suko.
Estas konsilinde ne lasi la fiŝon macerante en citrono dum pli ol 10 minutoj.
La likvaĵo kiu restas ĉe la fundo de la ujo, aŭ leche de tigre, povas esti servita, en malgrandaj kvantoj, kiel aldona trinkaĵo.
Nutra kontribuo
Fiŝo estas viando kun alta enhavo de proteinoj kaj karbonhidratoj; estante malalta en kalorioj kaj graso. Oni konsideras, ke iuj blankaj fiŝoj, por ĉiu 100 g, povas enhavi ĉirkaŭ 40 g da proteino, 31 g da karbonhidratoj, 7,5 g da polinesaturitaj grasacidoj kaj 2 g da mononesaturitaj grasoj. Ĝi ankaŭ estas fonto de omega 3 kaj omega 6.
Inter la vitaminoj kiujn ĝi provizas estas vitaminoj A, D, E, K kaj tiuj de la komplekso B. Koncerne al mineraloj, ĝi estas riĉa je fosforo, kalcio, fero, jodo, kupro, zinko, seleno kaj kalio.
Ceviche ankaŭ provizas abundan vitaminon C el citronsuko, cepo kaj kapsiketo. Ĉi tiuj lastaj du ingrediencoj ankaŭ estas fonto de kalio, kalcio, fosforo, beta-karoteno kaj oligoelementoj.
Nemoveblaĵoj
Ceviĉo estas agrabla, facile digestebla kaj tre nutra manĝaĵo kun abundaj sanprofitoj. Pro la malalta kolesterola enhavo de fiŝoj, oni rekomendas malhelpi damaĝon al la koro, helpante al la regenerado de korpaj histoj.
Krom la avantaĝoj de fiŝo, la avantaĝoj ofertitaj de la aliaj ingrediencoj, kiuj konsistigas la pladon, devus esti konsiderataj. Oni povas mencii, ke cepo kaj citrono helpas ĉelan senvenenigon, citrono kun sia alta enhavo de vitamino C estas potenca antioksidanto, kiu agas sur la produktado de kolageno, kiu estas utila por tonigi la haŭton; Cepo estas antisepsa kun antibiotikaj propraĵoj, kiuj havas gravan efikon en purigado kaj protektado de la spira sistemo.
Ĉiuj nutraĵoj en ceviĉo estas favoraj por la sano en ĝiaj diversaj aspektoj, elstarigante ĝian rolon en la taŭga bontenado de la imunsistemo, kiu en ĉi tiuj tempoj de epidemio estas esenca por teni niajn imundefendojn aktivaj.
Ĝenerale, fiŝoj donas grandajn avantaĝojn por la digesta kaj kardiovaskula sistemoj, favorante taŭgan digeston, normaligante la enhavon de trigliceridoj en la sango, favorante sangan cirkuladon, reduktante la eblecon de apero de arritmioj.
