I estas konata kiel kruta kokido al la maniero de kuiri la kokidon malrapide super ligno kaj kiu antaŭe estis marinita aŭ marinita per miksaĵo de spicoj, kiu donas al ĝi tre apartan guston kaj teksturon pro la unuforma kuirado al kiu ĝi estas submetita, kiu lasas la viandon suka kaj la rostita ekstero.
Ĝi estas plado ĉeestanta en preskaŭ ĉiuj okcidentaj kuirartoj kaj en la kazo de amerikaj landoj, ĉiu faras sian propran enkorpigante malgrandajn variablojn tipaj de ĉiu regiono. Tiel iuj regionoj proponas ĝin tuta, aliaj per pecoj, ĝi povas esti prezentita en sia natura koloro aŭ iomete kolorigita, ekzemple ŝmirante ĝin per onoto aŭ aĥoto, aliaj aldonas spicon al la pansaĵo aŭ donas al ĝi iomete dolĉan tuŝon.
Kia ajn variablo estas enigita, ĝi estas telero delikata, facile preparebla kaj ĉiam agrabla.
Recepto de rostita kokido
Ingrediencoj
- Kokido, sen internaĵoj, de meza grandeco kaj pezo (ĉirkaŭ 2 kg)
- Marinada saŭco:
- Kulero da origano
- Kulero da timiano
- Kulereto da kumino
- Kulero da ajla pulvoro
- Kulero da muelita papriko (papriko)
- Kulero da sukero
- Kulero da salo
- Suko de unu citrono
- 50 mililitroj da sojsaŭco (egalas 5 kulerojn)
- Taso da akvo (250 mililitroj)
- Pliaj Materialoj:
- Barbekuo aŭ barbekuo
- brulligno kaj lignokarbo
- Rostiga rako
Preparado
La antaŭan tagon, la marinada saŭco devas esti preparita kun ĉiuj ingrediencoj, krom la kokido. Por tio vi povas uzi pistujon aŭ miksilon. Kaze de fari ĝin per pistujo, ĉiuj solidoj estas disbatitaj unu post la alia, ili estas miksitaj dum ili estas disbatitaj kaj fine la likvaĵoj estas aldonitaj. Farinte ĝin en likvigilo, ĉiuj ingrediencoj estas miksitaj kune.
La tuta kokido estas bone lavata, drenita dum mallonga tempo kaj la marinada procezo komenciĝas, kovrante ĉiujn partojn per la marinada saŭco, interne kaj ekstere. En lokoj, kie la haŭto de la kokido povas esti iom apartigita de la viando, estas oportune meti kaj disvastigi ĉi tiujn lokojn kun la marinada saŭco.
Ĝenerale restas parto de la saŭco, kiu estas aldonita al la kokido. Ĝi estas metita en grandan ujon kun kovrilo, kaj lasita ĉe ĉambra temperaturo dum du ĝis tri horoj. Lugo estas prenita al la fridujo kie ĝi estas lasita por minimuma periodo de dek ĝis dek du horoj; ĉi tio por ke la saŭco trempu bone ĉiujn partojn de la kokido.
Oni rekomendas, ke dum la tempo marinado de kokido, periode turnu ĝin kaj movu la saŭcon, kiu amasiĝis en la ujo, aldonante ĝin denove sur la kokido.
Kiam la kokido estas kuirita, la rostokrado aŭ krado estas preta, lumigante la lignon kaj la karbojn. Post kiam la flamo malpliiĝis kaj la karboj estas ŝaltitaj, metu la kokidon sur rako kaj komencu kuiri, turnante la kokidon ĉiujn dek kvin minutojn, por certigi uniforman kuiradon. Post unu horo kaj duono la kokido estas plene kuirita, akirante oran nuancon kaj ekstere kaj interne.
Utilaj konsiletoj por fari bongustan rostitan kokidon
Kuirado devas esti farita sen foresto de brullignoflamoj, alie la kokido brulos ekstere kaj la viando restos kruda; tial oni faru per la varmaj karboj en foresto de flamoj.
Se la krado permesas ĝin, vi devas komenci kuiri metante la rakon ĉe la plej alta ebla alteco kaj dum ĝi kuiras, mallevu la rakon al pli malalta alteco.
Kuirado devas komenciĝi metante la kokidon sur la haŭta flanko.
Oni rekomendas malfermi la kokidon laŭlonga direkto sekvante la mezan parton de la brusto, por ke ĝi restu malfermita en la mezo por garantii pli bonan kuiradon. Estas homoj, kiuj preferas apartigi la kokidon en pecojn kaj rosti ilin individue.
Nutra kontribuo
Kokida viando estas grava proteinfonto ĉar ĝi enhavas a 20% proteino, la karbonhidrata enhavo estas minimuma kaj havas a 9% graso; Plejparto de la graso, kiun ĝi havas, estas distribuita ekster la viando mem, ĉar ĝi estas strategie lokita inter la haŭto kaj la surfaco de la viando, do ĝi estas facile forĵeti.
Havas konsiderindajn kvantojn de fosforo, kalio, zinko, magnezio, fero, foliata acido kaj vitamino B3 aŭ niacinoa, elementoj necesaj por la ĉiutaga dieto kaj ankaŭ implikitaj en neŭrona metabolo.
Nemoveblaĵoj
La kokida viando Ĝi estis uzata kiel manĝaĵo ekde antikvaj tempoj, provizante grandajn nutrajn avantaĝojn. Ĝia mola teksturo kaj glata gusto faciligas kombini kun aliaj manĝaĵoj, permesante ĝin adaptiĝi al multoblaj dietoj.
Ĝia enhavo en vitaminoj kaj mineraloj Ĝi provizas la minimumajn korpopostulojn por spurelementoj, favorante ĉelajn metabolajn mekanismojn.
