El guiso de polo ten un sabor delicioso, unha presentación agradable, é fácil de preparar e é barato. O fundamental é preparar unha base adecuada para a salsa, que se fai simplemente con tomate, allo e cebola.
A sinxeleza, a delicia e o seu valor nutricional fixeron que este prato sexa un dos máis comúns na actualidade tanto en Latinoamérica como en Europa. As súas orixes remóntanse a diversos países europeos, entre os que destacan Italia e Francia, rexións que desenvolveron a denominada versión da cociña á “stuffa”, de aí o nome de "cocido", que é un método culinario de ferver a carne con pouca auga xunto coas verduras, a lume lento, para que o zume ou zume dos vexetais penetre lentamente na carne.
Posteriormente realizouse esta técnica de guisado popular en españa, sendo moi utilizado para a elaboración da carne dos touros que se sacrificaban despois das coñecidas corridas. A modalidade do cocido chegou a América pola tradición dos colonizadores españois e foi tan aceptada que hoxe en día considérase propia das nosas terras.
Adóitase dicir que a súa fabricación é tan sinxela que practicamente o é "Cociñar só"xa que require pouco traballo e supervisión durante a cocción.
Receita de guiso de polo
Ingredientes
- 5 pezas de polo, sen pel
- 3 Tomate
- 2 pementos vermellos
- 1 pementa verde
- 3 cebolas medias
- XOxodo de allo
- 1/2 kg de patacas
- 2 cenorias medianas
- ¼ kg de apio (apio)
- 2 follas de loureiro
- ½ cucharadita de tomiño
- 1 cucharadita de orégano en po ou moído
- ½ cucharadita de pementa
- 2 culleres de sopa de azucre
- 150 ml de aceite vexetal
- Sal ao gusto
- Cantidade de auga necesaria
Materiais adicionais
- Caldeira mediana, fondo groso
- Mezclador
Preparación
Poñer no caldeiro dúas culleradas de aceite vexetal con dúas culleradas de azucre e levar ao lume ata que o azucre se caramelice e adquira un ton marrón. Incorpórase os anacos de polo, previamente lavados e escurridos, e quentamos de novo o azucre co aceite para comezar a selar o polo, dándolle voltas continuamente para obter un dourado uniforme.Unha vez conseguido, retiramos os anacos de polo e reservamos.
Mestúranse os tomates, un pemento vermello, dúas cebolas, o allo e as follas de apio, engadindo a auga necesaria para iso. Reserva.
As patacas e as cenorias desposuídas da casca córtanse en cubos medianos e resérvanse en auga para evitar que se doren e se doren.
Botar o resto do aceite no caldeiro xunto coas follas de loureiro e tomiño e fritir lixeiramente, para que despren mellor o seu aroma. Engadir inmediatamente os anacos de polo, a salsa previamente mesturada e o sal ao gusto e cociñar a lume medio durante 10 minutos.
Separadamente pique o pemento vermello restante, o pemento verde, os talos de apio e a cebola cortada en xuliana en anacos medianos. Engadir estes entrantes xunto coa cenoria picada, á salsa que contén o polo e engadir o ourego e o pemento. Engade a auga necesaria para diluír a salsa. Continúa a cociñar durante 10 minutos. Incorporar os anacos de pataca á preparación. Pasados os 20 minutos retirar as follas de loureiro, comprobar o condimento do sal e corrixilo se é necesario, comprobar que as patacas están tenras e pinchar o polo que debe expulsar un líquido transparente indicando que xa está cocido; Se non, sae líquido escuro, cociña un pouco máis, aproximadamente 10 minutos máis.
Consellos útiles
É importante cortar as verduras e cociñalas na orde indicada para que non se cocen demasiado.
Cando o polo se vaia selar inicialmente, é conveniente deixar arrefriar o aceite para evitar que salpique ao entrar en contacto co líquido que contén o polo.
Achega nutricional
O polo é unha fonte substancial de proteínas, hidratos de carbono e lípidos, ademais doutros nutrientes como vitaminas e minerais, que no caso do guiso de polo engaden os minerais e micronutrientes que aportan os vexetais empregados na elaboración deste prato. .
Considérase que 100 g de carne de polo proporcionan un 25% de proteínas, un 12% de hidratos de carbono e un 10% de graxa. O polo ten a vantaxe de que eliminando a pel pódese eliminar gran parte da graxa e reducir así parte deste compoñente, obtendo un tipo de carne magra.
As proteínas presentes na carne de polo considéranse de alto valor biolóxico xa que conteñen aminoácidos esenciais como metionina, histidina, fenilalanina, valina, treonina, lisina, leucina, isoleucina e triptófano. Algúns destes aminoácidos deben incorporarse á nosa dieta, xa que non son producidos polo noso organismo, como é o caso do triptófano, que é un regulador da serotonina a nivel cerebral.
Entre os minerais que aporta están ferro, calcio, cinc, potasio, sodio, magnesio, fósforo e selenio. En relación ao contido vitamínico, é fonte de vitaminas A, C, complexo B, sendo bastante importante o contido de tiamina e ácido fólico.
Propiedades dos alimentos
A carne e as verduras de polo son facilmente dixeribles. O alto contido proteico contribúe a manter un estado de saúde aceptable, fortalecendo o sistema inmunitario, favorecendo o correcto funcionamento muscular e intervindo na síntese dalgunhas hormonas o que o fai ideal para consumir durante a etapa de crecemento durante a infancia e a adolescencia.
Contén unha baixa cantidade de graxa saturada e, polo tanto, é baixo en colesterol, coa vantaxe de que a maior parte da graxa do polo Atópase na pel, polo que eliminalo da pel reduce o contido de graxa. Isto favorece o seu consumo no caso de dietas que requiren baixo contido en graxa.
O seu valor nutricional fai do Guiso de Polo un alimento ideal para todas as ocasións, sobre todo para convalecientes, para nenos e maiores.
